De oceaan en het Kameroense taxivervoer
Door: FlipDrumkip
Blijf op de hoogte en volg Michiel
11 Oktober 2010 | Kameroen, Yaoundé
Dat de Kameroense cultuur verschilt van de Nederlandse zal u reeds duidelijk geworden zijn aan de hand van de getoonde foto’s en verslagen. Dat ik nog niet alle in’s en out’s begrepen heb is mij duidelijk geworden tijdens de reis van Bamenda naar Kribi, dé badplaats van Kameroen, gelegen in het Zuidwesten van het land, aan de Atlantische Oceaan.
De reis begon voorspoedig met een stevig ontbijt van boterhammen met ei en marmelade en een stuk verse ananas in het Katholieke gasthuis. Om half 8 vertrok ik samen met Hallie, een oudere Amerikaanse, richting de bushalte van Bamenda. De bus zou om 9 uur vertrekken, dus was Matthew, een Amerikaan van iets meer dan mijn leeftijd ’s morgens vroeg al vertrokken om kaarten te reserveren voor de bus naar Douala, de havenstad van Kameroen. Kribi ligt zo’n twee uur reizen onder Douala, maar is niet direct te bereiken met een bus. Om 11 uur (!) vertrok ‘onze’ bus, halfvol (!) naar Douala. Omdat deze maar voor de helft gevuld was, bleek het volkomen mogelijk voor ondergetekende om de benen en armen te strekken op de lege achterbank. Waarom deze zo impopulair is onder de Kameroeners bleek later, na een paar stevige hobbels en een onzachte kennismaking met het dak én de vloer van de bus. Na een behoorlijk soepele reis (de hoofdwegen in Kameroen zijn geasfalteerd) arriveerden we om 5 uur in Douala waar onze taxichauffeur voor Kribi al stond te wachten. Deze chauffeur was telefonisch geregeld vanuit Bamenda en was een kennis van onze CAMBO instructrice.
Eenmaal gezeten in de rode Corolla station bleek de remmerij in erbarmelijke staat te verkeren. Geen punt, de chauffeur bracht ons direct naar het taxihoofdkantoor in hartje Douala. Een klein uur en een heleboel Corolla’s verder stapten we uit in het centrum van Douala, waar we de chauffeur hebben getrakteerd op zijn eerste Chinese afhaalmaaltijd. (Helaas met plastic vorkje.) Een half uur en een paar telefoontjes verder bleek de collega van de vriend van de CAMBO-instructrice te lijden onder een bijzonder onaardige mecanicien, waardoor zijn taxi niet beschikbaar was. Gelukkig voor ons was een vriend van de collega van de vriend van onze CAMBO-instructrice bereid ons naar Kribi te chauffeuren. Zijn Corolla was in een betere staat van onderhoud, wat hem er echter niet van kon weerhouden om nog even snel een reservewiel te wisselen en een nieuwe oude band onder de taxi te laten plaatsen. De taxi werd opgekrikt (terwijl wij erin zaten) en een paar potige Kameroeners met XL bandenlichters slaagden erin om in 15 minuten dit varkentje te wassen. Inmiddels was het in Douala nog steeds ‘l’ Heure du point’ waardoor we na een korte stop bij een benzinepomp pas om 8 uur ’s avonds de stad verlieten.
De weg naar Kribi was wederom geasfalteerd en onze gebeden zijn verhoord, we hebben de topsnelheid van 123 km/h op een mistige, bochtige anderhalfbaansweg zonder verhoogde rijbaanscheiding en verlichting overleefd. Om half 10 kwamen we aan in het warme Kribi.
Ons verblijf daar was een ‘monk retreat’, genaamd Maison La Belle Mer. Dit maison was gelegen op een steenworp afstand van de Atlantic, waarvan we tot zaterdagmiddag hebben genoten. De oceaan had trouwens daadwerkelijk de temperatuur van een sub-tropisch Center Parks zwembad.
De reis begon voorspoedig met een stevig ontbijt van boterhammen met ei en marmelade en een stuk verse ananas in het Katholieke gasthuis. Om half 8 vertrok ik samen met Hallie, een oudere Amerikaanse, richting de bushalte van Bamenda. De bus zou om 9 uur vertrekken, dus was Matthew, een Amerikaan van iets meer dan mijn leeftijd ’s morgens vroeg al vertrokken om kaarten te reserveren voor de bus naar Douala, de havenstad van Kameroen. Kribi ligt zo’n twee uur reizen onder Douala, maar is niet direct te bereiken met een bus. Om 11 uur (!) vertrok ‘onze’ bus, halfvol (!) naar Douala. Omdat deze maar voor de helft gevuld was, bleek het volkomen mogelijk voor ondergetekende om de benen en armen te strekken op de lege achterbank. Waarom deze zo impopulair is onder de Kameroeners bleek later, na een paar stevige hobbels en een onzachte kennismaking met het dak én de vloer van de bus. Na een behoorlijk soepele reis (de hoofdwegen in Kameroen zijn geasfalteerd) arriveerden we om 5 uur in Douala waar onze taxichauffeur voor Kribi al stond te wachten. Deze chauffeur was telefonisch geregeld vanuit Bamenda en was een kennis van onze CAMBO instructrice.
Eenmaal gezeten in de rode Corolla station bleek de remmerij in erbarmelijke staat te verkeren. Geen punt, de chauffeur bracht ons direct naar het taxihoofdkantoor in hartje Douala. Een klein uur en een heleboel Corolla’s verder stapten we uit in het centrum van Douala, waar we de chauffeur hebben getrakteerd op zijn eerste Chinese afhaalmaaltijd. (Helaas met plastic vorkje.) Een half uur en een paar telefoontjes verder bleek de collega van de vriend van de CAMBO-instructrice te lijden onder een bijzonder onaardige mecanicien, waardoor zijn taxi niet beschikbaar was. Gelukkig voor ons was een vriend van de collega van de vriend van onze CAMBO-instructrice bereid ons naar Kribi te chauffeuren. Zijn Corolla was in een betere staat van onderhoud, wat hem er echter niet van kon weerhouden om nog even snel een reservewiel te wisselen en een nieuwe oude band onder de taxi te laten plaatsen. De taxi werd opgekrikt (terwijl wij erin zaten) en een paar potige Kameroeners met XL bandenlichters slaagden erin om in 15 minuten dit varkentje te wassen. Inmiddels was het in Douala nog steeds ‘l’ Heure du point’ waardoor we na een korte stop bij een benzinepomp pas om 8 uur ’s avonds de stad verlieten.
De weg naar Kribi was wederom geasfalteerd en onze gebeden zijn verhoord, we hebben de topsnelheid van 123 km/h op een mistige, bochtige anderhalfbaansweg zonder verhoogde rijbaanscheiding en verlichting overleefd. Om half 10 kwamen we aan in het warme Kribi.
Ons verblijf daar was een ‘monk retreat’, genaamd Maison La Belle Mer. Dit maison was gelegen op een steenworp afstand van de Atlantic, waarvan we tot zaterdagmiddag hebben genoten. De oceaan had trouwens daadwerkelijk de temperatuur van een sub-tropisch Center Parks zwembad.
-
11 Oktober 2010 - 19:39
Mam:
Nu moet je er weer een paar maanden tegen kunnen!
Leuk om te lezen en leuke foto's!
-
11 Oktober 2010 - 22:10
Marloes H:
Leuk stukje, buffelse maar ook genietse! -
12 Oktober 2010 - 16:41
Joshua De Bruin:
..marmalade, oceaan 't zou verboden moeten worden 'n zendingsreis naar Cameroen vanaf nu noemen we t safari/cruise... -
12 Oktober 2010 - 19:39
Ineke Blokland:
jij maakt nog eens wat mee daar in Cameroun.
Leuk hoor, maar ook wel moeilijk lijkt me. Maar aan de foto's te zien heb jij er geen problemen mee.
Groetjes Ineke -
14 Oktober 2010 - 08:32
Erik:
Ha neef,
Dat ziet er beter uit daar langs het strand ;)
Ik zou zeggen geniet er maar van voordat je weer in de waterpompen gaat hangen!
Groeten -
16 Oktober 2010 - 08:40
Cees En Jeanine :
Hoi Michiel,
Leuk om te horen wat je allemaal meemaakt. Je vader gaat over een week naar Albanie toe, maar als ik hoor wat jij meemaakt met al die auto's, lijkt het ook wel of je in Albanie bent. Na deze korte trip kun je er weer een poosje tegen bij Sil. Zag net een mail van Bram en Maaike waarin je nieuwe werkpak op de foto stond. Machtig mooie tijd maak jij mee. -
16 Oktober 2010 - 12:56
Nannette:
HAHA! Wat een gedoe, zeg! En ik ben hier al bang in een auto.....blij dat ik niet bij jou in de auto zat....Groetjes aan Bram en Maaike van ons!
Sterkte daar!
Dick en Nannette -
17 Oktober 2010 - 12:18
Jacob De Vries:
Hoi Michiel, eens de tijd genomen om al jou berichten door te lezen, prachtig wat je daar allemaal doet en dat je het goed naar je zin hebt, de Kooijmannetjes kom je ook overal ter wereld tegen, jij in Kameroen, je zus in Engeland, je vader in Albanië vanaf vrijdag a.s. en je moeder gaat ook nog eens naar je zus op pad, Joke en ik gaan volgend weekend ook naar Engeland(londen)misschien zien we je zus en je moeder nog, doe Bram en Maaike en Nelis en Bianca maar de hartelijke groeten van mij.
groetjes,Jacob -
19 Oktober 2010 - 11:15
Renske:
wow! dat is nog een strand!! mooie foto's! zo te lezen beleef je veel bijzondere dingen daar in het verre land. gaaf om te lezen! Gods zegen, enne... groetjes uit lekkerland. -
30 Oktober 2010 - 09:03
Mam:
Zeg, wordt het niet eens tijd voor een verse?
En je bent volgens mij ook niet meer in Kribi dus dat moet je ook maar ff veranderen.
XXX mam
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
